دوستان عزیز ، عنوان این کتاب "نشانه های اعتماد: معرفی اعتقاد مسیحیت" نوشته "روآن ویلیامز" است. از آنجا که این کتاب یکی از بهترین کتاب ها برای آشنایی و معرفی مسیحیت است ، تصمیم گرفتم این کتاب را به شما معرفی کنم و از آنجا که هیچ ترجمه فارسی برای این کتاب پیدا نکردم ، سعی کردم در این مجموعه مقالات که مبتنی بر درک و فهم من از کتاب است، خلاصه ای از هر فصل را تهیه کنم. امیدوارم از آن لذت ببرید و از آن نهایت استفاده را ببرید.
لینک های مقالات خلاصه فصول کتاب (نشانه های اعتماد: معرفی اعتقاد مسیحیت) در این وبلاگ:
خلاصه فصل پنجم: همراهی خداوند
در چهار فصل گذشته ، ما در مورد فلسفه خدا هم از نظر ذهن و هم از نظر قلب یا روح صحبت کردیم. ما هم از نظر منطقی و هم از نظر روانی در مورد خدا صحبت کردیم و در مورد اینکه خدا کیست و چرا خدا عشق است ، چرا ما و جهان را آفریده است و چرا حتی باید به او ایمان داشته باشیم و چرا این اعتماد به خدا معقول است ، صحبت کردیم. ما همچنین در مورد خلقت ، و در مورد حقایق و یافته های روانشناختی صحبت کردیم که خدا و شر هر دو در لایه های عمیق ذهن ناخودآگاه ما از نقطه نظر روانکاوی دکتر کارل گوستاو یونگ قرار دارند و اینکه عشق پاک در واقع چیست و چرا وقتی در قلب خود با خودمان پاک و صادق هستیم ، خواهیم توانست تا خدا را همانطور که عیسی مسیح گفت ببینیم. و ما همچنین توضیح دادیم که چرا بسیاری از مردم به مسیح علاقه مند می شوند و ما در مورد چگونگی دیدن عیسی مسیح به عنوان نماینده کامل کهن الگوهای یونگی "خویشتن" درون خود صحبت کردیم. منظور از کهن الگوی خویشتن، شخصی است که هر کسی در نهایت مسیر خودشناسی می خواهد این چنین باشد. همچنین، ما درمورد این واقعیت صحبت کردیم که همه چیز همیشه از جانب خدا بوده است و به خاطر خدا وجود داشته است و حتی رنج ها و دردهای ما در این دنیا راهی برای مجازات کردن ما توسط خدا برای گناهان ما و سواستفاده ما از حقوق و آزادی دیگران است. این به این دلیل نیست که خدا ظالم یا خودخواه یا سادیست است ، بلکه دقیقاً برعکس آن ، انصاف و عدل خداوند او را مسئول می کند که این چنین باشد و حتی مجازات خدا به این دلیل نیست که او عصبانی است یا چیزی به این شکل، بلکه به این دلیل است که او می خواهد به عنوان یک والد مسئول ما را تربیت صحیح کند و به همین دلیل است که خدا حتی به عنوان عیسی مسیح انسان شد تا مانند ما شود ، به ما بیاموزد و یک نمونه کامل از خود برای ما به عنوان یک انسان باشد. از آنجا که هدف از مجازات خداوند، فقط آموزش به ما است تا ما هم بتوانیم مانند او سعادت و رستگاری و صلح خدا را احساس کنیم ، اگر واقعاً به خدا ایمان بیاوریم و از الگو کامل عیسی مسیح به طور عملی پیروی کنیم ،در آن صورت، شر و شیطان نخواهد توانست بر ما قدرتی داشته باشد، اگرچه چندین بار در کتاب مقدس نوشته شده است که شیطان یا شر حاکم این جهان است! ما گفتیم که خداوند نهایت خرد و قدرت است و خدا با شیطان درمخمصه و درگیری نیست ، در حقیقت ، خداوند به او اجازه داده است که شیطان حاکم این دنیا باشد تا به ما بیاموزد که چه چیزی خوب وچه چیزی بد است و تفاوت آنها چیست و ما در کتاب مقدس می بینیم که شیطان حتی سعی کرد تا عیسی مسیح را هم وسوسه کند و گفت اگر تو فقط خدا را ترک کنی همه چیز را در این دنیا به تو می دهم اما شیطان نتوانست موفق باشد و عیسی خدا را ترک نکرد. ما به طور مكرر توضیح دادیم كه اگر خدا همین حالا همه ی رنجها و شرها و شیطان را در جهان برطرف كند ، انسان دیگر واقعاً خوب نخواهد بود زیرا در آن صورت، انسان اصلا چاره ای جز خوب بودن نخواهد داشت! این بدان معناست که در آن صورت ، بشر به هیچ وجه آزادی انتخاب و اختیار نخواهد داشت ، و خودش خدا و خیر را انتخاب نکرده بود. زیرا انسان فقط وقتی واقعاً خوب و خداگونه است که بتواند بد هم باشد ، اما خدا و خوب را داوطلبانه ، عمداً و هدفمندانه انتخاب می کند ، حتی اگر این انتخابی دشوارتر باشد!
خدا همه این چیزها را از ازل می دانست و ما توضیح دادیم که چگونه دیدگاه ذهن انسانی ما که همه چیز را فقط در دوگانگی و قطبیت درک میکند با دیدگاه خدا که یک قطبی متحد و جمع اضداد است متفاوت است و ما گفتیم که اگر خدا را با ذهن انسانی خود ببینیم از آنجا که ذهن انسان در دوگانگی و قطبیت کار می کند، ما چاره ای نداریم جز اینکه خدا را به روشی که دین حقیقت را در کلمات برای ما خوب و بد یا نور و سایه تعبیر می کند ، درک کنیم. با این حال ، طریقی که خدا ،خودش را، یعنی خدا را می بیند، متفاوت است، زیرا خدا حقیقت را ازنقظه نظر روح می بیند ، که مانند دیدگاه ذهن انسانی نیست. بنابراین ، خدا همه چیز را جزئی از خودش می داند زیرا بدن خدا همان بدن مسیح وسطح آگاهی وحدت وجود است. خدا خلقتش را دوست دارد زیرا این همه از خود اوست وهمانطور که وقتی که یک قسمت از بدن ما بیمار است، ما احساس درد می کنیم ، وقتی روح ما هم به دلیل گناهان ما بیمار است نیز خدا می تواند درد ما را احساس کند و خدا می خواهد ما را از این درد نجات دهد. علت این درد روح و روان ما همان گناه است. گناه مانند سمی است که روح ما را بیمار می کند و از خدا دور میکند و خدا خود را در عیسی مسیح مجسم و تناسخ کرد تا ما را از این درد ، از این بیماری یا به عبارتی از گناهان ما نجات دهد! خدا این کار را برای ما کرد و به خاطر ما رنج کشید! او رنج برد و به خاک سپرده شد و روز سوم دوباره زنده شد. همانطور که دکتر کارل گوستاو یونگ، پر علم روانکاوی، توضیح داد: "اگر خدا بخواهد به عنوان یک انسان متولد شود و بشر را در اتحاد با روح مقدس متحد کند ، عذاب وحشتناکی را متحمل می شود که مجبور است این دنیا را در واقعیت خود دنیا تحمل کند. این یک اصل مهم است ، او خودش صلیب خودش است. دنیا رنج خداوند است و هر انسانی که آرزو دارد که حتی به تمامیت خود نزدیک شود ، به خوبی می داند که این به معنای تحمل صلیب خود او است. اما وعده ابدی برای کسی که صلیب خود را یدک می کشد ، روح مقدس است. تصویر خدا توسط فرود مسیح به جهنم در مصلوب شدن از بین نرفت ، بلکه فقط آسیب دیده و تغییر شکل داد و دوباره توانسنت از طریق لطف خدا بازیابی شود. این یکپارچگی با فرود آمدن روح مسیح به جهنم نشان داده می شود ، کاری به خاطر رستگاری که در آن مسیح حتی مردگان را نیز در آغوش می گیرد. از آنجا که مسیح بسیار کامل و فداکارانه زندگی کرده بود ، با رستاخیز شدن بدنش از مرگ، پیروز شد. معادل روانشناختی و روانکاوانه این واقعه و یکپارچگی، یکپارچه شدن ناخودآگاه جمعی است که بخشی اساسی از فرآیند خودشناسی را تشکیل می دهد."
خدا به عنوان عیسی مسیح یک انسان شد تا به عنوان یک انسان با ما ارتباط برقرار کند و راه نجات آن را به ما بیاموزد و به ما بیاموزد که چگونه باید از دیدگاه خدا یا روح یا بدن مسیح، خدا را ببینیم! درست است! در حقیقت ، به همین دلیل عیسی گفت که شما حتی باید دشمن خود را دوست داشته باشید! گرچه دفاع از خود در مسیحیت مجاز است و با عشق به دشمن منافات و تناقضی ندارد ، اما باید در نظر داشته باشیم که دفاع شخصی به معنای انتقام یا تلافی هم نیست. دفاع از خود فقط استفاده از نیروی ضروری و لازم معتبرآن هم فقط برای از بین بردن تهدیدهای مهم و حیاتی است زیرا عیسی مایل بود به ما نشان دهد بدن مسیح و وحدت وجود چیست و چرا ما باید همه را دوست داشته باشیم ، حتی دشمن خود را ، و تا جایی که ممکن است در بدن مسیح بخشنده باشیم.
کلیسای واقعی بدن مسیح است. در کتاب مقدس یا انجیل می خوانیم: {بدن انسان، واحدی است که از اعضای بسیار تشکیل شده و اگرچه دارای اعضای متفاوت می باشد، بازهم بدن واحد است و مسیح هم همین طور می باشد. پس همۀ ما خواه یهود، خواه یونانی، خواه برده، خواه آزاد به وسیلۀ یک روح در یک بدن تعمید یافته ایم و همه از همان روح پُر شده ایم تا از او بنوشیم. بدن از یک عضو ساخته نشده، بلکه شامل اعضای بسیار است. اگر پا بگوید: «چون دست نیستم، به بدن تعلق ندارم،» آیا به خاطر این حرف، دیگر عضو بدن نیست؟ یا اگر گوش بگوید: «به علت اینکه چشم نیستم، به بدن متعلق نیستم» آیا به این دلیل دیگر عضو بدن شمرده نمی شود؟ اگر تمام بدن چشم می بود، چگونه می توانست بشنود؟ و اگر تمام بدن گوش می بود، چگونه می توانست ببوید؟ در حقیقت خدا جای مناسبی را به همه اعضای بدن مطابق ارادۀ خود بخشیده است. اگر تنها یک عضو می بود، بدنی وجود نمی داشت! اما در واقع اعضا بسیار است، ولی بدن یکی است. پس چشم نمی تواند به دست بگوید: «محتاج تو نیستم.» یا سر نمی تواند به پا بگوید: «به تو احتیاج ندارم.» برعکس، اعضای که به ظاهر ضعیف اند وجود شان بیش از همه ضروری است؛ و اعضای را که پست می شماریم، با دقت بیشتری می پوشانیم و آن قسمت از اعضای بدن خود را که زیبا نیستند، با توجه خاصی می آرائیم، حال آنکه اعضای زیبای ما به چنین آرایشی احتیاج ندارد. بلی، خدا اعضای بدن را طوری به هم مربوط ساخته که به اعضای پست تر بدن اهمیت بیشتری داده می شود. تا به این ترتیب در بین اعضای بدن ناهماهنگی به وجود نیاید، بلکه تمام اعضا نسبت به یکدیگر توجه متقابل داشته باشند.اگر عضوی به درد آید، اعضای دیگر در درد آن عضو شریک هستند. همچنین اگر یکی از اعضا مورد تعریف واقع شود، اعضای دیگر نیز خوشحال خواهند بود. به این ترتیب، شما جمعاً بدن مسیح و فرداً فرد عضوی از اعضای بدن او هستید.} (نامه اول قرنتیان باب 12 آیه 12 تا 27)
ما همچنین میخوانیم: {هیچ کس هرگز از بدن خود نفرت نداشته است، بلکه به آن غذا می دهد و از آن توجه می کند ـ یعنی همان کاری که مسیح برای کلیسا می کند ـ زیرا ما اعضای بدن او هستیم.} (افسسیان باب 5 آیه 29 و 30)
حتی خود عیسی مسیح گفت: {عیسی در جواب گفت: «این عبادتگاه را ویران کنید و من آن را در سه روز آباد خواهم کرد.» یهودیان گفتند: «ساختن این عبادتگاه چهل و شش سال طول کشیده است. تو چطور می توانی آن را در سه روز بنا کنی؟» اما عبادتگاهی که عیسی از آن سخن می گفت بدن خودش بود.} (انجیل یوحنا باب 2 آیات 19 تا 21)
روآن ویلیامز در فصل 5 توضیح می دهد که وقتی در عقاید نیکنا می گوییم به کلیسا ایمان داریم ، منظور ما این است که به بدن مسیح ایمان داریم و کلیسای فیزیکی نوعی نماینده بدن مسیح در جهان مادی است . روآن ویلیامز می نویسد: "ما می توانیم به کلیسا اعتماد کنیم زیرا این جامعه نوعی جامعه است که جامعه ای صلح آفرین و صلح طلب است که در آن هیچ کس به طور جداگانه و تنها نیست یا در انزوا رشد نمیکند یا در انزوا و تنهایی رنج نمی نبرد." روآن ویلیامز توضیح می دهد: "اعتقاد به کلیسا به معنای" گله "بودن هویت کلیسا نیست. بلکه اعتقاد به کلیسا در حقیقت اعتقاد داشتن به موهبت دیگری است که خداوند به تو عطا کرده است تا با آن زندگی کنی."
بنابراین ، ما در بدن مسیح هستیم ، فقط وقتی بتوانیم همسایه خود را همانطور که خود عیسی مسیح گفته دوست داشته باشیم و فقط وقتی آنچه را که نیازی نداریم به دیگران بدهیم. با این حال ، اگر به دیگران به شکلی نگاه کنیم که همانطور که عیسی مسیح به ما نگاه می کند ، می توانیم این کار را انجام دهیم. برای اینکه بفهمیم که ما اعضای مختلف یک بدن هستیم ، باید به بارقه ی خدا یا همان روح در دیگران نگاه کنیم تا بدن جسمی آنها ، زیرا اگر چنین نگاه کنیم ، می بینیم که دیگران نیز روح و تصویر خدا هستند. این دیدگاه عشق است که ما را نسبت به دیگران دلسوز می کند. خدا عشق است و بنابراین ، این دیدگاه خداست که ما را نسبت به دیگران مترحم می کند و از آنجا که بدن مسیح نماینده بدن خداست ، این دیدگاه مسیح است که ما را نسبت به دیگران دلسوز می کند. خدا عشق است. مسیح عشق و روح، خود واقعی ما ، کهن الگوی یونگی "خویشتن"، یا به عبارت دیگر ، تصویر خدا، هم عشق است.
روآن ویلیامز می گوید: "جامعه ای که عملکرد خوبی داشته باشد ، جامعه ای است که در آن همه بطور پیوسته در تلاشند تا استعدادهای دیگران را شکوفا کنند." به نظر من ، چنین جامعه ای جامعه عشق است. درست است؟ و روآن ویلیامز ادامه می دهد: "اگر دروغ گفتن ، كشتن ، زنا، حرص و آز و غیره گناه است ، به این دلیل است كه ما نمیتوانیم جامعه ای را مانند بدن مسیح تصور کنیم و مواردی از این دست بدون چالش در این جامعه باقی بمانند. " خب ، در مسیحیت ، ما معتقدیم که گناه هر چیزی است که تخلف از قانون الهی باشد. مطابق تعریف کلاسیک از سنت آگوستین ، گناه "یک کلمه ، عمل ، یا تمایل در برابر قانون ابدی خداست" ، یا همانطور که در کتاب مقدس آمده است ، "گناه تخلف از قانون است." آموزه ی هویت گناه در مسیحیت از اهمیت اساسی برخوردار است ، زیرا پیام اصلی آن در مورد توبه از گناه و رستگاری در مسیح است. اما قانون الهی چیست؟ این قانون ابدی خدا چیست؟ در کتاب مقدس می خوانیم که خدا عشق است. بنابراین ، قانون ابدی خدا در واقع قانون ابدی عشق است. همه گناهان در ضدیت با عشق است ، درست است؟ دزدی ، دروغ ، کشتن ، حرص و طمع و ... به هیچ وجه عشق به دیگران نیستند! وقتی نان و شراب را در مراسم The Holy Communion یا مراسم عشای ربانی که یک آیین مسیحی است و در اکثر کلیساها به عنوان یک مراسم مقدس شناخته می شود ، دریافت می کنیم ، نان و شراب نمایانگر بدن و خون مسیح است! من می دانم که برای بسیاری این موضوعی بحث برانگیز به نظر می رسد و برخی از مردم سوال می کنند: چه کسی بدن و خون خدای خود را می خورد و می نوشد؟ آیا این مانند آدم خواری نیست ؟! اما حتی وقتی عیسی گفت: {"هر که جسم مرا می خورد و خون مرا می نوشد، در من ساکن است و من در او.همانطوری که پدر زنده مرا فرستاد و من بوسیلۀ پدر زنده هستم، هر که مرا بخورد به وسیلۀ من زنده خواهد ماند. این نانی که از آسمان نازل شده، مانند نانی نیست که پدران شما خوردند و مردند. زیرا هر که از این نان بخورد تا به ابد زنده خواهد ماند.»این چیزها را عیسی هنگامی که در کنیسه ای در کپرناحوم تعلیم می داد فرمود. بسیاری از پیروانش هنگامی که این را شنیدند گفتند: «این سخن و درس سخت است، چه کسی می تواند به آن گوش دهد؟» وقتی عیسی احساس کرد که پیروانش از این موضوع شکایت می کنند، به آن ها گفت: «آیا این مطلب باعث لغزش شما شد؟ پس اگر پسر انسان را ببینید که به مکان اول خود صعود می کند چه خواهید کرد؟ روح است که زندگی می بخشد ولی جسم فایده ای ندارد. سخنانی که به شما می گویم روح و زندگی است}
(انجیل یوحنا باب 6 آیات 56 تا 63)
هنگامی که عیسی مسیح در مورد خوردن و آشامیدن بدن ، گوشت و خون خود صحبت کرد ، چه در این آیه در کتاب مقدس و چه در شام آخر ، او کلمات تحت الفظی را نمی گفت بلکه با استعاره صحبت می کرد. او در حقیقت در مورد بدن متعالی مسیح صحبت می کرد که بدن هر کسی است که به اصول خدا یا اصول عشق یا به عبارتی دیگر ، یه اصول بدن مسیح ایمان دارد. عیسی مسیح در حال توصیف اتحاد با روح خود بود که گفت گوشت مرا بخور و خون مرا بنوش. در حقیقت ، او می گفت ، هرکس به اصول من که برگرفته از اصول خداست یا به عبارتی دیگر به اصول عشق، ایمان داشته باشد ، با بدن واقعی من که روح من است یا به عبارت دیگر با بدن مسیح متحد می شود! اما بسیاری از مردم نمی توانستند تعالیم استعاری وی را به راحتی درک کنند. امروزه ، کاری که ما به عنوان مسیحی در مراسم مقدس انجام می دهیم ، یادآوری این تعالیم عیسی مسیح است. با تقسیم نان و شراب به عنوان گوشت و خون استعاری عیسی مسیح ، ایمان خود را مجدداً تأیید می کنیم و اساساً می گوییم که به اصول خدا یا همان اصول عشق ایمان داریم و بنابراین ، ما در بدن مسیح که کلیسای واقعی است ، یکی هستیم.
برای درک بدن مسیح ، ابتدا باید عشق را درک کنیم. از آنجا که خدا عشق است، تنها در این صورت است که ما می توانیم درخشش خداوند را در همه ببینیم که علی رغم تفاوت در نژاد ، جنسیت ، ملیت ، فرهنگ ، بدن ، زبان و غیره ، همان عشق یا روح است. همانطور که روآن ویلیامز در این فصل میگوید : ٬٬شخصی که کنار من است، برای من ، که ممکن است او را عمیقاً دوستش داشته باشم ، یا ممکن است اصلاً او را نشناسم ، یا ممکن است او را دوست نداشته باشم ، و یا حتی ممکن است از او ترس داشته باشم ، او مهمان ارجمند ویژه خداوند است. و میزان تقدس ما مربوط به موفقیت و داشته های ما نیست بلکه مربوط به نزدیک بودن به مسیح است." روآن ویلیامز توضیح می دهد: "قدرت مسیح و تازگی انجیل همیشه از مرزهای کلیسا فراتر میرود" خب ، این به این دلیل است که همانطور که دکتر کارل گوستاو یونگ ، یکی از بزرگترین روانشناسان و روانکاوان، توضیح می دهد: "مسیح خالص ترین نماینده کهن الگو" خویشن "است که در ناخودآگاه جمعی همه انسانها وجود دارد و پس از خودشناسی می توان به آن دست یافت که پس از مقابله با سایه و شیطان و ضعف های خود در درون خود و پیروزی در این مبارزه در درون و کنترل آن سایه و ضعف ها، باعث میشود که شما می توانید نور و همچنین خدا را هم همانطور که هست مشاهده کنید و او را کاملاً اطاعت کنید و خود را وقف خدا کنید. و دلیل اینکه میلیاردها انسان مسیح را دوست دارند این است که آنها می توانند کهن الگو "خویشتن" را در مسیح تشخیص دهند و می خواهند مانند مسیح باشند. همانطور که خود عیسی مسیح نیز میگوید: "خوشا بحال پاکدلان، زیرا ایشان خدا را خواهند دید." (انجیل متی 5:8)
بیشتر بخوانید:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
Tokens of Trust: An Introduction to Christian Belief (a summary of chapter 5)
Dear Friends, The title of this book is "Tokens of Trust: An Introduction to Christian Belief" by Rowan Williams. Since this book is one of the best books to get acquainted with and introduced to Christianity, I decided to introduce this book to you, and since I did not find any Persian translation for this book, I have tried to make a summary of each chapter in this series of articles which is based on my realisation and understanding of the book. I hope you enjoy it and make the most out of it.
Links to articles summarizing the chapters of the book (Tokens of Trust: An Introduction to Christian Belief) in this blog :
Chapter 5: God in Company
In the last four chapters, we talked about the philosophy of God both from the mind’s point of view and the heart’s or soul’s point of view. We talked about God both logically and psychologically and we talked about who is God and why God is love, why He created us and the world and why should we even believe in him and why this trust in God is reasonable. We also talked about creation, and about the psychological facts and findings that God and evil are both in deep layers of our unconscious mind from the psychoanalysis of Dr Carl Gustav Jung and what pure love actually is and why when we get pure in our heart and honest with ourselves, then we can see God as Jesus Christ inside ourselves. And we also explained why many people are getting interested in Christ and we talked about how people see Jesus Christ as the perfect representative of the Jungian archetype of “the Self” in themselves, which is a person that everyone wants to be like him ultimately. Also, we talked about the fact that everything has been always from God and because of God and even our sufferings and pains in this world are a way of punishment by God for our sins and for abusing other people’s rights and freedom. It is not because God is cruel or selfish or sadist, but exactly the opposite, the fairness of God makes him responsible to be like that and even God’s punishment is not because he is angry or something but because he wants to teach us as a responsible father and that’s why God even became man as Jesus Christ to be like us, teach us and make a perfect example of himself as a man. Because the purpose of God’s punishment is just teaching us so that we get able to feel God’s happiness and salvation and peace like himself, if we start to truly believe in God and follow the perfect example of Jesus Christ practically, then evil cannot have power over us, although it is written several times in the Bible that Satan or evil is the ruler of this world! We said that God is the ultimate wisdom and power and God is not struggling with Satan, in fact, God has let Satan be the ruler of this world to teach us what good and bad is and what is their difference and we see in the bible that Satan even tried to tempt Jesus Christ and said I will give you everything in this world if you just leave God but Satan could not be successful and Jesus did not leave God. We explained that repeatedly that if God removes all sufferings and evil and Satan right now, man would not be truly good because he had no choice but to be good! This means that in that case, a human had no freedom of choice or free-will at all, and he himself had not chosen God and goodness. Because man is only truly good and God-like when he could be able to be bad, but he chooses God and good voluntarily, intentionally, and purposefully, even if this choice is more difficult!
God knew all these things eternally and we explained how our human mind's point of view which understands everything just in duality and polarity is different from God’s point of view which is unipolar and we said that if we see God with our human-mind since it is working in duality and polarity, then, we have no choice but to understand God the way that religion interprets the truth in words to us as Good and Bad or the light and the shadow. However, the way that God sees God is different because God sees truth from the soul’s point of view, which is not like the mind’s point of view. Therefore, God sees everything as a part of himself because the body of God is the body of Christ. God loves its creation because it is all from itself and as we feel pain when one part of our body is sick, God also can feel our pain when our soul is sick because of our sins and God wants to save us from this pain. The cause of this pain is sin. Sin is like a toxic which makes our soul sick and God incarnated himself in Jesus Christ to save us from this pain, from this sickness, or in other words, from our sins! God did that for us and suffered because of us! He suffered and was buried and the third day he rose again. As Dr Carl Gustav Jung explained: “If God wishes to be born as a man and to unite mankind in the fellowship of the holy ghost, he suffers the terrible torment of having to bear the world in its reality. It is a crux indeed, he himself is his own cross. The world is God’s suffering and every individual human being who wishes even to approach his own wholeness knows very well that this means bearing his own cross. But the eternal promise for him who bears his own cross is the Paraclete. The God-image was not destroyed by the Fall but was only damaged and deformed and can be restored through God’s grace. The scope of the integration is suggested by the descent of Christ’s soul to hell, its work of redemption embracing even the dead. Because Christ had lived so fully and devotedly, he won through to the resurrection body. The psychological equivalent of this is the integration of collective unconscious which forms an essential part of the individuation process”.
God became a man, as Jesus Christ, to communicate with us as a man and teach us the way to its salvation and to teach us how we should see God from God’s or Soul’s or body of Christ’s point of view! That’s right! In fact, that’s why Jesus said that you should even love your enemy! Although self-defence is allowed in Christianity and it is not contradicted to the love of the enemy, we should bear in mind that self-defence does not also mean taking revenge or retaliation at all. Self-defence is just using only the authentic necessary force just to remove critical threats because Jesus wanted to show us what the body of Christ and the unity of existence are and why we should love everyone, even our enemy, and be forgiving as much as possible in the body of Christ.
The real church is the body of Christ. In the bible we read:
{There is one body, but it has many parts. But all its many parts make up one body. It is the same with Christ. We were all baptized by one Holy Spirit. And so, we are formed into one body. It didn’t matter whether we were Jews or Gentiles, slaves, or free people. We were all given the same Spirit to drink. So, the body is not made up of just one part. It has many parts. Suppose the foot says, “I am not a hand. So, I don’t belong to the body.” By saying this, it cannot stop being part of the body. And suppose the ear says, “I am not an eye. So, I don’t belong to the body.” By saying this, it cannot stop being part of the body. If the whole body were an eye, how could it hear? If the whole body were an ear, how could it smell? God has placed each part in the body just as he wanted it to be. If all the parts were the same, how could there be a body? As it is, there are many parts. But there is only one body. The eye can’t say to the hand, “I don’t need you!” The head can’t say to the feet, “I don’t need you!” In fact, it is just the opposite. The parts of the body that seem to be weaker are the ones we can’t do without. The parts that we think are less important we treat with special honour. The private parts aren’t shown. But they are treated with special care. The parts that can be shown don’t need special care. But God has put together all the parts of the body. And he has given more honour to the parts that didn’t have any. In that way, the parts of the body will not take sides. All of them will take care of one another. If one part suffers, every part suffers with it. If one part is honoured, every part share in its joy. You are the body of Christ. Each one of you is a part of it.} (1 Corinthians 12:12-27) We also read: {for no one ever hated his own flesh, but nourishes and cherishes it, just as Christ also does the church, because we are members of His body.} (Ephesians 5:29-30)
Even Jesus Christ said: {Jesus answered and said unto them, destroy this temple, and in three days I will raise it up. Then said the Jews, Forty and six years was this temple in building, and wilt thou rear it up in three days? But he spoke of the temple of his body.} (John 2:19-21)
Rowan Williams explains in chapter 5 that when in the Nicene Creed we say that we believe in the church, we mean that we believe in the body of Christ and the physical church is a kind of a representative of the body of Christ in the material world. Rowan Williams writes: “We can trust the church because it is the sort of community it is, a community of active peacemaking and peacekeeping where no one exists in isolation or grows up in isolation or suffers in isolation.” Rowan Williams explains: “Believing in the church does not mean that the identity of the church is a ‘Herd’. But believing in the church is really believing in the gift of the other that God has given you to live with.”
Therefore, we are in the body of Christ, only when we can love our neighbour as ourselves as Jesus Christ said and only when we give others what we don’t need. However, we can do this if we look at others as Jesus Christ looked at us. In order to realise that we are different part of one body, we should look at the spark of God, the soul, in others rather than their physical body because if we look at it that way, we see that others are God’s image too in the soul. It is love’s point of view that makes us compassionate to others. God is love and therefore, it is God’s point of view that makes us compassionate to others and since the body of Christ is the representative of the body of God, it is Christ’s point of view that makes us compassionate to others. God is love. Christ is love and soul, our true self, the Jungian archetype of “the self”, or in other words, the image of God is love.
Rowan Williams says: “A well-functioning community is one in which everyone is working steadily to release the gifts of others” Well, in my opinion, such community is the community of love. Right? And Rowan Williams continues: “If lying, killing, adultery, greed and so on are sinful, it is because we couldn’t imagine a community, such as the Body of Christ is meant to be, in which things like this went unchallenged.” Well, in Christianity, we believe that sin is anything which sin is a transgression against divine law. According to the classical definition of Saint Augustine, sin is "a word, deed, or desire in opposition to the eternal law of God," or as scripture states, "sin is the transgression of the law." The doctrine of sin is central to Christianity since its basic message is about redemption in Christ. But what is the divine law? What is this eternal law of God? We read in the bible that God is love. Therefore, the eternal law of God is in fact the eternal law of Love. All the sins are against and opposite to love, right? Stealing, lying, killing, greed, etc. are not an act of love toward others at all!
When we receive the bread and wine at The Holy Communion or The Eucharist which is a Christian rite that is considered a sacrament in most churches, the bread and wine are representing the body and blood of Christ! I know it seems controversial to many and some people would ask: Who eat and drink the body and blood of their God? Isn’t this like cannibalism?! But even when Jesus said: {“Whoever eats my flesh and drinks my blood remains in me, and I in them. Just as the living Father sent me and I live because of the Father, so the one who feeds on me will live because of me. This is the bread that came down from heaven. Your ancestors ate manna and died, but whoever feeds on this bread will live forever.” He said this while teaching in the synagogue in Capernaum. On hearing it, many of his disciples said, “This is a hard teaching. Who can accept it?” Aware that his disciples were grumbling about this, Jesus said to them, “Does this offend you? Then what if you see the Son of Man ascend to where he was before! The Spirit gives life; the flesh counts for nothing. The words I have spoken to you, they are full of the Spirit and life}
(John 6: 56 – 63).
When Jesus Christ talked about eating and drinking his body, flesh, and his blood, either in this verse in the bible or in the last supper, he was not talking literal words but in metaphors. He was in fact talking about the transcendent Body of Christ which is the body of anyone who believes in God’s principle or Love’s principle or in other words, in Body of Christ’s principles. Jesus Christ was describing uniting with his soul when he said eat my flesh and drink my blood. In fact, he was saying, whoever believes in my principles which is God’s principles or in other words love’s principles, would get united with my real body, which is my soul or in other words, the Body of Christ! But many people could not easily understand his metaphorical teachings. Nowadays, what we as Christians do in the Holy Communion, is remembering this teaching of Jesus Christ. By sharing the bread and wine as metaphorical flesh and blood of Jesus Christ, we are reconfirming our faith and basically, we are saying that we believe in God’s or Love’s principles and therefore, we are one in the body of Christ which is the true Church.
To understand the Body of Christ, firstly, we need to understand Love. Because God is love and only then, we can see the sparkle of God in everybody which is also the same love despite their difference in their race, gender, nationality, culture, body, language etc. As Rowan Williams says: “The person next to me, whom I may love deeply, may not know at all, may dislike, may even fear, is God’s special honoured guest. And our holiness isn’t a matter of achievement but of relatedness to Christ.”
Rowan Williams explains: “The power of Christ and the newness of the gospel always escape across the frontiers of the church.” Well, it is because as Dr Carl Gustav Jung, one of the greatest psychologists and psychoanalysts, explains: “Christ is the purest representative of the archetype of “The Self” which is in the collective unconscious of all humans which could be achieved after individuation process. After confronting the shadow, the evil inside and our own weaknesses inside and winning this fight inside and controlling this shadow and weaknesses, you can see the light and also God as it is and obeying and devoting yourself to God fully. That’s why billions of people love Christ is that they can recognize the archetype of “the self” in Christ and they want to be like Christ. And also, as Jesus Christ himself says: “Blessed are the pure in heart, for they will see God.”
(Matthew 5:8). Read more:
Comments